Sounds of fear

The weather news are unrelenting, snow and coldness have attacked the globe. A winter in Negev dessert means, above all, hard rains which, going together with low degrees, make perceived temperature significantly lower than thermomethers show. Last days we've experienced almost extreme downpours. Waterfalls of rain were streaming down the streets, what made it difficult to go through, cause the level of water reached a height of the ankles and this situation didn't change for few days. The hard rain had also bad influence for all electric installations in local buildings, cause many of them are not air-tight and many people in this town has more important expenditures than preparation for this kind of difficulties, which happen only few weeks during year. But despite this invonvinience, a water is a blessing bringing life in the most basic, agrocultural meaning. It allows plants to grow and gives birth to fresh green in these spreads of stony and sandy land.

 

The word 'rain' can be doubly understood, in its first, traditional aquatic meanings and more metaphorically, as the rocket rain which fall down on this all over the year and very often isn't noticed neither by Israeli and foreign media. In December we've had three or four (nobody really counts) rocket attacks, but only one has been mentioned on the internet version of Yedioth Ahronoth. People somehow are accustomed to the fact, that the southern district of Israel is a rocket-rainy area. Frankly, the sound of rockets flying over Sderotians' heads is hearable more often than Tzeva Adom informs. January and February were more peaceful, althought sometimes the sounds of explosions wake up citizens in the middle of night, but nobody knows what happened, where and why.

Apart from the fact that the falling water is a real blessing for this land in the environemntal meaning, it brings also the second, maybe not so obvious advantage. The water mixed with powdery sand and undersized stones, which are typical ingredient of the soil here, makes viscous and heavy mud which helps to overwhelm military tunnels from Gaza, which are supposed to be alternative way of illegal transfer to Israel in order to attack civilians. Together with the last series of stabbings in all country, it's the source of the serious fear among citizens in this area, mostly because of its unpredictability. When there is a rocket, locals can be informed by the Tzeva Adom and generally feel protected by IDF. The actions taken from the ground are unexpected and happen without any warning, so people cannot be prepared to defence. 

  

This matter became especially intensive last time when the silence of night and the calm of a bedtime has been started to be interrupted by talks and sounds of digging and this problem appears not only in Sderot, but in many towns and kibuttzes around. People, who don't want to unveil their identity, say that they hears all these weird sounds in their households. They can't sleep because of the noise of talks and the Kongo machine (used for digging) coming from unidentified source. Some of them thinks sometimes that they misheard something or maybe even some psychiatrical problems have started, what is also not unusual or surprising among the citizens of this area and in most of cases is caused by the war stress and traumas. But the light of day reveals the dangerous true that terrorists are trying to find another way to attack the people, whose only fault is the fact that they are Israeli Jews.

 

Citizens required a proper security and naturally the Ministry of National Defense is doing their bests to protect civilians, citizens of Gaza can see and hear digging wirk on Israel's side as well. The issue is serious. IDF have been checking every related report by residents in the Gaza periphery. Actually, the special commission is working on the new system which would help to find and destroy new tunnels quickly. US government set 120 millions $ for the 'Israeli invention' for detecting and identying tunnels. Heedless of the fact that some jihad soldiers were perished during their work on tunnels previous week, the Hamas calls for continuation of building the tunnels and making them even more advanced and better developed than during the last Gaza war in 2014. Simultaneously, the collapsing of tunnels isn't a new phenomenon in this area. Each time when there is at least between 100 and 130 mm of rain, the tunnels cave in.

Israel and Hamas have exchanged calming messages, assuring one another that they are not interested in open conflict, but nobody knows how long this quasy-peaceful period can last, especially in the light of these events.

(The post has been based on the information taken from the articles in the Jerusalem Post, Yedioth Ahronoth and Times of Israel)

Photo by The Times of Israel, overlooking the Gaza Strip 

 

Just a war – nothing special!

Many of you can ask – but why Sderot? What makes this town so special and why does a 'rich' country like Israel needs extra social help?

Wielu z Was może się zastanawiać – właściwie to dlaczego Sderot? Co czyni to miejsce tak wyjątkowym i dlaczego 'bogate' państwo jakim jest Izrael, potrzebuje dodatkowej pomocy społecznej? 

Let me begin with a personal experience. Many people whom I met during my travels as well as my friends of different creeds and ethnicity, ask me these questions. When my  answer is that I work for a humanitarian aid and relief organization next to Gaza, most strangers think that I help only Palestinians.  What is surprising for many is that they are not the only ones who need extra  support.
Sde'rot is the new city on the map of Israel (1951) in the Negev desert located about one kilometer from the Gaza strip. Prior to the early fifties, this area belonged to the Arabs who had been forced to settle in Gaza.  After that, the immigration of Kurdish and Persian Jews to this place began. It is truly impressive how these people  changed the desert into a land replete with blooming flowers and trees. During its sixty year history, Sderot absorbed immigrants from North Africa, Morocco and since the nineties, from the post Soviet countries.  That is why Russian is probably the second most often used language after Hebrew.

Rozpocznę od czegoś osobistego. Wiele osób z którymi się spotykam w czasie moich podróży, także moi przyjaciele o rozmaitych wyznaniach i pochodzeniu etnicznym, zadają mi te pytania. Prawdę mówiąc, gdy odpowiadam, że pracuję w pomocy humanitarnej blisko Gazy, większość obcych mi ludzi myśli, że pomagam tylko Palestyńczykom. Co jednak może być zaskakujące, nie tylko oni potrzebują wsparcia z zewnątrz. Sderot jest nowym miastem na mapie Izraela, ulokowanym na pustyni Negev, w odległości około jednego kilometra od strefy Gazy. Do lat pięćdziesiątych teren ten należał do Arabów, którzy zostali zepchnięci do Gazy i wówczas rozpoczęła się imigracja Żydów perskich i kurdyjskich. Podczas swojej ponad sześćdziesięcioletniej historii, Sderot absorbowało imigrantów z północnej Afryki, Maroka i od lat dziewięćdziesiątych, z byłych państw sowieckich, więc rosyjski jest najprawdopodobniej drugim najczęśćiej używanym językiem, zaraz po hebrajskim.

 The situation of this moderately calm city has dramatically changed during the Second Intifada in 2000, when Hamas and Islamic Jihad began to launch rockets into Israel.  Sderot, the closest city, became quite naturally the nearest target  for all the rockets. The statistics are mind-boggling and  can easily be seen and compared on Infographic from the website of MFA, which shows the number of rockets launched at Israel before Operation Protective Edge (2014): 

Sytuacja w tym umiarkowanie spokojnym mieście zmieniła się podczas Drugiej Intifady w 2000 roku, gdy Hamas i Islamski Dżihad zaczęły odpalać rakiety w stronę Izraela, a Sderot, jako najbliższe miasto, automatycznie stało się najbliższym celem ataków. Statystyki są zdumiewające i zostały przedstawione na infografikach na stronie MFA (Ministerstwa Spraw Zagranicznych Izraela). Tabela poniżej przedstawia liczbę rakiet wystrzeloną w stronę kraju przed Operacją Ochronny Brzeg (2014):

This number has been hardly increased during the Operation Protective Edge in the summer 2014. According to the Jerusalem Post, during 50 days of war with Hamas the armed groups in Gaza fired 4564 projectiles at Israel.  The IDF answered by striking 5226 targets in Gaza. Impressive, isn't it? People around the world are somehow accustomed to the fact that 'there is a war'. 'There' means Israel. So let's translate it into other statistics, given by MFA:

Liczby te stanowczo wzrosły podczas Operacji Ochronny Brzeg latem 2014. Zgodnie z danymi przedstawionymi przez The Jerusalem Post, podczas 50 dni wojny z Hamasem, zbrojne grupy w Gazie wystrzeliły 4564 pociski w stronę Izraela, na co IDF odpowiedział 5226 uderzeniami w Gazę. Imponujące, nieprawdaż? W pewnym sensie ludzie na całym świecie są przyzwyczajeni do tego, że 'tam jest wojna'. 'Tam' znaczy w Izraelu. Przenieśmy to zatem na inne statystyki, także przedstawione na stronie MFA:

 Not without reason is Sde'rot is called the 'capital city of shelters'.  Even the bus stops have been changed into safe zones. Thanks to the system called Tzeva Adom, 'The Red Color', installed between 2005 and 2006 in Ashkelon, the citizens now know when rockets have been fired and they have approximately 15 seconds for the sprint to the nearest shelter. There is also a special, free smartphone application for the iOS and Android, warning people about the upcoming attacks.

Nie bez powodu Sderot jest nazywane 'światową stolicą schronów'. Nawet autobusy zostały zmienione w strefy bezpieczeńsgtwa. Dzięki systemowi zwanemu 'Kolor Czerwony', zainstalowanemu między 2005 a 2006 w Ashkelonie, mieszkańcy wiedzą kiedy rakieta została wystrzelona i że mają około 15 sekund na bieg do najbliższego schronu. Istnieje również darmowa aplikacja na smartfony ostrzegająca ludzi o nadchodzących atakach. 

In this situation, the government system of social help does not cope with all needs of the Israeli citizens.  This is because many of them made aliyah for economical, political, or other difficult personal reasons from the countries where they were born or from where they have moved. Terrorism is an expensive issue. According to date provided by IFCJ, each shelter costs around $10,000. In actuality,  it is hard to invest in education and social help when the government spends around $150 million on bomb shelters (according to the Sderot Media Center) and this amount of money  does not even include the cost of security equipment, the value of existed damages, etc.  According to the Latet, the umbrella group of Israel's food organizations and Forbes Asia, Israel has the highest level of child poverty from OECD countries -- 28.5%  and about 29.8% of the country's population live in a poverty.

W tej sytuacji, rządowy system pomocy społecznej nie jest w stanie poradzić sobie ze wszystkimi potrzebami obywateli Izraela. Naturalnie, jest to system naczyń połączonych i wojny nie są jedyną przyczyną dla której nie starczy pieniędzy. Prawdą jest to, że wiele osób zrobiło aliję z powodów politycznych lub ekonomicznych, w nadzieji, że w Izraelu z jakiegoś powodu powiedzie im się lepiej. Ale terroryzm jest drogim problemem. Zgodnie ze statystykami zapewnionymi przez IFCJ, koszt jednego schronu to około 10 tysięcy dolarów. Trudno także inwestować w edukację i pomoc społeczną gdy rząd wydaje łącznie około 150 milionów dolarów na same schrony przeciwbombowe (dane od Sderot Media Center), a przecież ta cena wciąż nie zawiera kosztów związanych z ekwipunkiem ochronnym, naprawą zniszczeń i innymi. Badania przeprowadzone przez Latet i Forbes Asia, Izrael ma największy poziom biedy wśród dzieci w krajach OECD, który wynosi 28,5 %, przy czym 29,8% społeczeństwa żyje w ubóstwie. 

Photo taken in one of the shelters

Picture of Theodor Herzl, one of the fathers of modern, political Zionism

The Hands of Mercy organization cooperates with the Ministry of Welfare and Social Services and is supported somewhat by them, but the majority of their support comes from Private Sponsors around the world and other organizations, which support and cooperate with us.

Hands of Mercy has moved from Jerusalem to Sderot in 2009, during the operation Cast Lead. The activities of  Hands of Mercy in Jerusalem began from hospital visits and meetings with wounded soldiers who suffered during military actions, as well as with their families. The founder of the organization, Yeshi Reinhardt, was a Vietnam veteran and knew how important is psychological support for those who have been exposured to the trauma of war.  A group of four Americans, headed by Yeshi, came to Sderot,  rented a greenfield site with a small house and huge mess all around, including a huge stack of rubble and garbage in a front of the building. They cleaned up the place themselves  and prepared it for living and working. Everything that you see on the pictures of the place has been built and done by workers of Hands of Mercy, volunteers and others who have appeared at this place and saw their mission in bringing help to others.

Organizacja Hands of Mercy współpracuje z Ministerstwem Spraw Socjalnych i do pewnego stopnia jest przez nie wspierany, ale przeważająca część zebranych środków pochodzi od Prywatnych Sponsorów na całym świecie oraz innych organizacji współpracujących. 

Hands of Mercy przeniosło się z Jerozolimy do Sderot w 2009 roku, podczas operacji Płynny Ołów. Działania organizacji rozpoczęły się od wizyt w szpitalach i spotkać z żołnierzami, którzy ucierpieli podczas wojny. Założyciel HoM, Yeshi Reinhardt, jest weteranem wojny w Wietnamie i doskonale zdawał i zdaje sobie sprawę jak ważne jest wsparcie psychologiczne dla tych, którzy zostali narażeni na wojenną traumę. Grupa czterech Amerykanów, prowadzona przez Yeshiego, przyjechała do Sderot i wynajęła działkę z niewielkim domem, za to ogromnym bałaganem wokół, włączając w to ogromną stertę śmieci i gruzu przed budynkiem. Następnie, własnymi rękami, przygotowali tę przestrzeń do życia i pracy. Wszystko, co można zobaczyć na zdjęciach, zostało zbudowane i zrobione przez pracowników i wolotariuszy HoM, którzy pojawili się w tym miejscu i zobaczyli swoją misję w pomaganiu innym. 

Pictures of different shelters in Sderot:

Zdjęcia różnych schronów w Sderot: 

Children coming back home from school before Shabbat

Thanks to:

Sderot Media Center

infographics provided by the Ministry of Foreign Affairs

http://mfa.gov.il/MFA/ForeignPolicy/IsraelGaza2014/Pages/Infographics.aspx 

http://www.forbes.com/forbes/welcome/#497bb0c450a52e1e01d450a5

Jerusalem Post

http://www.jpost.com/Operation-Protective-Edge/50-days-of-Israels-Gaza-operation-Protective-Edge-by-the-numbers-372574

*Information

Dear Readers,

Because of my travels and some health problems, I was forced to make a short break. I'm working on the next articles, I hope I'll be able to finish the third one very soon. Stay in touch! 

The Festival of Lights

Sderot, like most cities, has changed over the years with new streets, shops, houses, etc. There is, however, a standard of change that seems strange to people living in other parts of the world. If a person living in Europe built a bomb shelter in a home, they would be considered weird, but in Sderot it's an absolutely basic. Even though well educated people from developed or undeveloped countries know about the 'Jewish-Arab conflict' in Israel, they do not realize how it translates into the realities of everyday life. Israel is one of the most developed hi-tech centers in the world; however when citizens of other countries are occupied with new models of Iphones, Israelis blessed God for new bomb shelters in their homes. For many years when rockets flew daily over Israel destroying buildings and lives, believers could only pray for staying safe and non-believers just hoped that their health and/or livestock would not be destroyed.

Sderot, podobnie jak większość miast, z biegiem lat zmieniło się i wzbogaciło o kolejne ulice, sklepy, domy. Istnieje jednak pewien standard zmian miejskich, który niekoniecznie pojawia się winnych częściach świata. Gdy osoba żyjąca w Europie decyduje się na budowę schronu, w najlepszym wypadku zostanie uznana za dziwną; natomiast w Sderot posiadanie takowego stanowi absolutną podstawę bezpieczeństwa, choć dopiero od niedawna stało się to rzeczą powszechną. Warto zwrócić uwagę, że nawet wśród wykształconych ludzi na dobrą sprawę mało kto zdaje sobie sprawę z tego w jaki sposób konflikt w Izraelu przekłada się na standardy codziennego życia. Choć Izrael jest jednym z najbardziej rozwiniętych państw pod kątem technologii, to jednak podczas gdy mieszkańcy reszty świata ekscytują się kolejnymi, pojawiającymi się na rynku modelami Iphone'a, Izraelczycy dziękują B-gu za nowe schrony przeciwbombowe. Przez wiele lat, gdy rakiety latały nad Sderot, niszcząc budynki i ludzkie życia, wierzący mogli jedynie się modlić, a niewierzący mieć nadzieję, że ich zdrowie i dobytek życia nie zostaną zniszczone. 

We must remember the above when we talk about Chanukah, one of the wonderful festivals of the Jewish holiday cycles. For example, in 2008 when the Jewish world celebrated the miracle that happened in Jerusalem at the time of the Maccabean Revolt, the local Chabad thanked God that only a few days prior to Chanukah, a rocket did not land on top of their meeting place, but in an open space next to it. Thankfully, no one was injured. Until December 2009, over 10,000 rockets landed in or around Sderot. But … Yisrael Chai never gives up! That year, local Yeshiva students made a large Chanukah menorah from the rockets that they obtained from the local police station, where the fallen projectiles are stored. The menorah was visible from most of the town.

Warto o tym pamiętać zwłaszcza podczas Chanuki, najbardziej cudownego (w sensie dosłownym) święta w całym żydowskim kalendarzu. Na przykład, gdy w 2008 roku żydowski świat celebrował cud, który wydarzył się w Jerozolimie podczas powstania Makabeuszy w II w. p.n.e., lokalny Chabad dziękował B-gu za to, że kilka dni przed Chanuką lecąca rakieta nie uderzyła w czubek należącego do organizacji budynku, tylko upadła obok i na szczęście nikt nie ucierpiał. Do grudnia 2009 roku, ponad 10 tysięcy rakiet wylądowało w okolicach Sderot. Ale Ludzie Izraela Żyją i się nie poddają. Tego samego roku, studenci lokalnej jesziwy zrobili ogromną chanukową menorę z rakiet, które upadły w okolicach Sderot I zostały zebrane przez policjantów. Olbrzymi świecznik był widoczny prawie z całego miasta.

 

 This year, 2015, Chanukah was a joyful and peaceful celebration. S'derot did experience an attack that day, but the rocket fell into an open space outside the city. Thankfully, life in the town is 'going its own way' or 'malgre tout', as the French say.

For the eight days of Chanukah, Sderot changed into a constant festival of games for children. The area in front of a parking lot and supermarket became space for paintings, paper-cuttings, puzzles and other handicrafts. Small children were totally absorbed by their artistic tasks, eyes shining and happy. A similar atmosphere occurred in an area next to the caucasian synagogue where older children played on a specially prepared 'Chanukah' playground, stuffing their mouths with donuts. There is no school on this holiday, but parents and teachers organize workshops, fun events and games in the school buildings. Classrooms are changed into spaces for various activities; for example, preparing a dreidle made of balloons or sweets. The most interesting classroom was changed into a small zoo. Everyone could pick up a rabbit or chicken and pet/hug them. What a pleasure to touch these delicate animals, play with rabbit ears and hear a hen purring when it is content! You must be extremely careful, however, not to step on a hamster who is running across the room or kicking a turtle walking nobly on the parquet! Can you believe that no animal suffered in this 'balagan' mess of happiness and noise?     

Tego roku Chanuka była radosnym i spokojnym świętem. Co prawda Sderot doświadczyło ataku, ale rakieta szczęśliwie upadła w pustą przestrzeń poza miastem. Życie miasteczka toczyło się swoim biegiem, wbrew wszystkiemu. 

Na osiem dni Sderot zamieniło się w nieprzerwany festiwal rozmaitych gier dla dzieci. Wolne miejsce naprzeciwko parkingu i supermarketu zostało wykorzystana jako przestrzeń do malowania, wycinanania, układania i innego rękodzieła. Dzieci były totalnie zaabsorbowane swoimi działaniami, a ich oczy błyszczały od szczęścia. Podobna atmosfera towarzyszyła imprezie przy kaukaskiej synagodze, gdzie starsze dzieci grały na specjalnie przygotowanym placu zabaw, opychając się pączkami. Chanuka jest czasem wolnym od zajęć lekcyjnych, ale rodzice i nauczyciele starają się zorganizować warsztaty, gry I zabawy w szkolnych budynkach. Klasy zamieniają się w przestrzeń poświęconą różnym aktywnościom – na przykład przygotowaniu drejdla z balonów albo świątecznych słodyczy. W religijnej szkole, którą miałam okazję odwiedzić, zdecydowanie największym zainteresowaniem cieszyła się klasa, która została zmieniona w małe zoo. Każdy mógł wziąć na ręce kurę albo królika, przytulić się do niego, pogłaskać. Jaka to przyjemność - dotykać tych delikatnych zwierząt, bawić się króliczymi uszami, słuchać “mruczenia” zadowolonej kury! Należało też wykazać niemal ekstremalną ostrożność by nie wdepnąć w chomika biegającego wzdłuż klasy lub przypadkiem nie kopnąć żółwia dostojnie kroczącego po parkiecie. Trudno uwierzyć, że żadne ze zwierząt nie ucierpiało w tym pełnym radosnego hałasu bałaganie. 

The Hands of Mercy organized its own party at the last evening of Chanukah. It was the open evening for all childrens and mothers from Sderot and the posters welcoming to the party, written in Hebrew and in Russian, have been hang on in the town days before. The space, which is normally used as the clothes market, has changed into the small concert hall. The party has started from the performance of illusionist, who not only showed his tricks to the children with their mouths open, but also involved them into his play. Disappearing tissues, head cutting by knifes and other unusual magician games has introduced the demanding audience (cause all who has worked with group of children know, that they're the most challenging kind of public!) into a good, relaxed mood, which can be improved only by one things – sweets! Chocolate Gelds were flying over the small audience heads and distributed by workers and volunteers, so everybody could catch a sweet gold coin. It's worth to notice, that Chanukah money has also its own tradition, connected with dreidel game – one of th hypothesis says that in times where Jewish celebrations were forbidden, Jews met anyway and pretend they were gambing. Obviously for children the taste of chocolate is far more important than the symbol of concealing deeply based in the Jewish history ;) The next point of the program was the concert of our American friends, who sang traditional songs of joy and happiness, so everybody could get involved. Even the horrible rain, pouring down from the leaking roof, didn't destroy this happy atmosphere. Finally, all small guests got gifts sponsored by The Joseph Project – colorful building blocks to puzzle different constructions, according and following all ideas of children imagination.

Not all invited could join this happy event, so shortly after the end of the party, the part of HoM team went to the one of Sderot numerous family with one son touched by autism. The organization monits and takes care for this family, offering all possible help when its needed. This time the team went there just to wish them Chag Sameach and give toys. It's banal, but not all banals are wrong - it's easy to guess that the best reward for work this evening was the bright of happiness seen in the eyes of these people.

Hands of Mercy zorganizowało także swoją własną uroczystość w ostatni Chanukowy wieczór, skierowaną głównie dla wszystkich dzieci i matek w Sderot. Ogłoszenia o imprezie, napisane po hebrajsku i rosyjsku, zostały porozwieszane w całym miasteczku na kilka dni przed planowanym terminem. Przestrzeń, która normalnie jest wykorzystywana na targ ubraniowy, została zamieniona w małą salę koncertową. Iluzjonista rozpoczął imprezę swoimi niewiarygodnymi sztuczkami, wprawiając w zdumienie dzieci, jak również zaprosił je do wspólnej zabawy. Program zakończył się najlepiej jak to możliwe – słodyczami. Czekoladowe Geld – Pieniądze (słodkie, złote monety) latały ponad głowami, gotowe aby je złapać i zjeść, pozostała część słodyczy była rozdzielana przez pracowników oraz wolontariuszy. Swoją drogą, warto wspomnieć, że Chanukowe pieniądze mają swoją długą historię, związaną z grą w dreidel. Jedna z hipotez mówi, że w czasach, gdy celebrowanie żydowskich świąt było zabronione, Żydzi wciąż gromadzili się, ale udawali, że uprawiają hazard. Choć oczywiście dla dzieci smak czekolady jest zapewne o wiele ważniejszy niż głęboko zakorzeniony w żydowskiej historii symbol ukrywania się.

Kolejną częścią programu był koncert amerykańskich przyjaciół organizacji, którzy śpiewali radosne pieśni. Cała publiczność mogła włączyć się we wspólne muzykowanie i nawet deszcz lejący z przeciekającego dachu nie mógł popsuć tej wesołej atmosfery. Ostatnią częścią wieczoru, niecierpliwie wyczekiwaną przez dzieci, było rozdawanie prezentów – kolorowych klocków będących w stanie sprostać nawet najbardziej skomplikowanym wytworem dziecięcej, budowniczej wyobraźni, które zostały zasponsorowane przez organizację The Joseph Project.

Nie wszyscy zaproszeni mieli szansę przyjść na tę radosną uroczystość, więc po imprezie część pracowników odwiedziła wielodzietną rodzinę, w której jedno z dzieci cierpi na autyzm, aby życzyć im tradycyjne Chag Sameach oraz rozdać zabawki. Nietrudno odgadnąć, że szczęście w oczach rodziny było najlepszą nagrodą za zorganizowanie tego wieczoru. 

Channukah in the Hands of Mercy is not only a celebration for the youngest generation of Sderot citizens. That's also a cycle of visits and meetings with Holocaust survivors from the Soviet countries who has made an aliyah to Sderot. The Hands of Mercy, especially our dear Dina, take a special care and the celebration of Festival of the Lights was a great occasion to give them a gifts from sponsor. In fact, in the case of this group of people, the most important is not a financial or material help, cause most of them has a support from the goverment or just from their families. The Hands of Mercy do a different job, Dina regularly visit them to give more emotional and psychological support, which is considered to be as important as providing and answering on the basic, more phisical needs – but I'm going to write seperate article concerning this subject. 

Chanuka w Hands of Mercy jest nie tylko świętem dla najmłodszego pokolenia mieszkańców Sderot, to także cykl spotkań z ocalałymi z Holocaustu, którzy zrobili aliję i zamieszkali w tym miasteczku. Wielu z nich otrzymuje pomoc materialną od państwa Izrael lub od własnych rodzin, ale dodatkowo jedna z pracownic HoM, Dina, regularnie odwiedza ich, aby ofiarować swoje wsparcie psychologiczne i emocjonalne. (O Ocalonych powstanie oddzielny tekst).

 

To summarize, Chanukah is an extremely intensive, but joyful time for the Hands of Mercy workers. They do not, however, rest on their laurels, but bring light into the life of hundreds of people, not only during the brightest celebration of a Jewish year, but five days a week.     

Podsumowując, Chanuka jest niezwykle intensywnym, ale także radosnym okresem dla pracowników Hands of Mercy. Nie spoczywają jednak na laurach I starają się wnosić światło w życie setek ludzi każdego dnia, nie tylko w czasie najjaśniejszego ze wszystkich żydowskich świąt.